Witaj Ameryko!!!

 Podróż zleciała jej bardzo szybko.Wyszła z samolotu, lotnisko było ogromne. Co jakiś czas wylatywał jakiś samolot,  z kolei, jakieś  przylatywały.

- Może pomogę z walizkami?

Elena zastastanowiła się czy może mu zaufać, zdecydowała się zarezykować...

- Tak, poproszę.
- Jestem Tom.
- Elena, miło ciebie poznać.
-I na wzajem.

Był to wysoki brunet, ubrany w: czarną koszulkę na krótki rękawek, dzięki któremu Elena mogła zobaczyć jego mięśnie, ciemne jeansy oraz czerwone vansy.

 Po jakimś czasie Elena odnalazła ciocię.

-Dobrze mi się z tobą rozmawiało Tom. Ciocia na mnie czeka, dziękuję za pomoc.
- Ja też dziękuję i nie ma za co. Proszę.

Chłopak wręczył jej karteczkę.

-Cześć.
-Zadzwoń!
-Dobra!

Gdy podeszła bliżej cioci ta rozmawiała z kimś przez telefon.

-Nie,  Elena ciebie nie odwiedzi.
-....
-Nawet, nie ma takiej opcji żebyś przyjeżdżał.
-....
-Powiedziałam ci już że nie, cześć.

Widziała że Kim, bo tak miała na imię jej ciocia, zdenerwowała się na rozmówcę.

-  Cześć Elen, jak minęła podróż? Pewnie jesteś zmęczona...
- Hej ciociu, podróż minęła w miarę możliwości dobrze, nie narzekam i naprawdę nie jestem zmęczona, bo spałam w samolocie. 
-To chodźmy już może do samochodu...
- Ok.

Elena widziała że ciocia coś przed nią ukrywa, ale nie wiedziała jeszcze co. Chciała także się zapytać co tak w rozmowie telefonicznej ją wkurzyło, ale pomyślała sobie że potem wróci do tego tematu.

- I jak ci się podobają Stany?
- Cóż...z tego co zauważyłam, to ludzie są tu bardzo przyjaźni.
- Tak to prawda... spodoba ci się tutaj gwarantuję ci to.