To nie dzieje się naprawdę

Dni w niebie zlatywały głównie na "zwiedzaniu". Elena dowiedziała się że niebo ma swoją granicę. W niebie znajdował się także klub aniołów, park, wesołe miasteczko i wiele innych. Oprócz Whitney, Bobbi, rodziny ze strony Susie; poznała Kurt'a Cobain'a był tam też James Brown, Elizabeth Taylor i  inni.
Susie co jakiś czas musiała upewniać się ile Kim jeszcze wytrzyma na Ziemi.
Właśnie Ziemia... Ciekawe co tam się dzieje.
Przez kolejne dni Michael nie wychodził w ogóle z domu. Dzieciaki chodziły normalnie do szkoły, nie chciały z nikim rozmawiać. 
Natomiast co do tych fałszywych (Andy, Tom i ich rodzice) oczekiwali na dzień w którym świat dowie się "prawdy".


Michael robił obiad  gdy Blanket przyszedł ze szkoły...Chwila, czemu tylko on? Michael'a to zaciekawiło, musiał się go zapytać.

-Blanket a ty sam? Gdzie jest reszta?  -Miał na myśli Paris i Prince'a.
-Ummm...Są ...Umm...W...-  Jąkał się, kłamał. 
-Tylko nie kłam. Gdzie są?  -Michael zkrzyżował ręce.
-Są w szpitalu.- Powiedział nastolatek tak szybko że Michael nic z tego nie zrozumiał.
-Gdzie ?
-W szpitalu. -Powtórzył i oparł się o ścianę.
-Jedziemy! -Zarządził.
Wystarczyła chwila i już byli na miejscu. Nie wiedzieli że ktoś za nimi przyjechał...


-Gdzie oni są?  -Michael wbiegł szybko po schodach.
-Przed...-Nie zdąrzył dopowiedzieć gdyż już ich znaleźli.
-Czemu nic nie powiedzieliście? -Był niezadowolony że nie posłuchali go.
-Przepraszamy tato...ale ty nigdy nie pozwalasz nam tu przychodzić. 
Michael zaczynał rozumieć ich zachowanie.
-Już dobrze. Przy okazji zapytam się o coś doktora. -Poszedł do sali.


                                                            *Oczami Eleny*
Nie wiem co się dzieje, obraz nieba zanika. Czy...nie przecież nie otworzyłam tamtych drzwi..."Mamo! Co się dzieje?!" wykrzyknęłam, " Spokojnie, będzie wszystko dobrze " uśmiechnęła się delikatnie po czym... Pojawiła się ciemność, poczułam silny ból na całym ciele. "Co jest?" pomyślałam. Mogłam otworzyć oczy, zrobiłam to z wielkim trudem, ale się udało. Na początku obraz był mocno zamazany ale potem jakoś się przyzwyczaiłam. Pierwsze co zauważyłam to lekarzy, byli zdziwieni, jeden szybko wyszedł z sali...

                                                                                ***

-Tato patrz! -Paris pokazała na doktora idącego w ich stronę.
-Dzień dobry. -Uśmiechnął się doktor.
-Dla kogo dobry dla tego dobry...-Przewrócił oczami Michael.
-Ooo..a co się stało? 
-Córka leży w szpitalu od tygodnia w śpiaczce...-Michael był bliski płaczu.
-To niech pan do niej wejdzie.-Zapropnował lekarz.
- D-dobrze.
Michael wszedł do sali nie mógł uwierzyć własnym oczom. Elena się obudziła w końcu. Michael usiadł się i poprostu płakał.

-Tato czemu płaczesz? 
-Ja?...Nie. To są łzy szczęścia słoneczko, wiesz?-Michael pogłaskał ją po głowie. 
-Pańska córka będzie mogła za kilka godzin wyjść ze szpitala, musimy zrobić jej jeszcze kilka badań, żeby się upewnić. - Lekarz zajrzał w notes.
-Dobrze...Córeczko ja idę chwilę do twojego rodzeństwa. Oznajmił Michael po czym wyszedł. 
-Czemu mi nic nie powiedzieliście?  -Uśmiechnął się po raz pierwszy od kilku dni.
-Ale o czym? -Paris nie mogła zrozumieć o co mu chodzi.
-Właśnie o czym?  -Blanket i Prince też nie za bardzo wiedzieli co ma na myśli.
-To wy nie wiecie? Elena się obudziła.
Nie mogli w to uwierzyć.  
-Już? To super! -Blanket nie mógł wytrzymać z radości, o mały włos i by nie skakał po całym korytarz.
-Można do niej wejść? -Paris natychmiast chciała zobaczyć siostrę.
-Robią jej jeszcze jakieś badania. -Powiedział zgodnie z prawdą Mike
-A kiedy będzie mogła wrócić do domu? -Prince nie mógł się doczekać aż w końcu z nią normalnie porozmawia. Na początku był może zazdrosny ale teraz wie że jego siostra mogła umrzeć.
-Lekarz mówił że nawet dzisiaj.
Nagle mignęło jakieś światło, znali już to, flesz...Tata Andy'ego zrobił znienacka zdjęcie. Ciekawe tylko po co.
-Ej! Czekaj!- Prince próbował go dogonić.
-Prince! To nie ma sensu! Nie goń go! -Próbował powstrzymać syna od dalszego pościgu za paparazzi i mu się  to udało (ojciec Andy'go to paparazzi) .
-Możecie już wejść.- Oznajmił doktor.
Gdy weszli do sali Paris rzuciła jej się na szyję.
-Ej...Bo mnie udusisz! -Zażartowała Elena.
-Przepraszam...poprostu tęskniliśmy.- Uśmiechnęła się nastolatka.
-I co? - Prince zmarszczył brwi.
-Ale że co? -Nie mogła zajarzyć o co mu chodzi.
-Kiedy wrócisz do domu? Do nas...- Szczerze się uśmiechnął.
-Umm...Już nawet mogę wrócić. - Powiedziała zgodnie z prawdą.
-To fajnie. -Blanket aż podskoczył.
-Tato...-Zaczęła Elen, łzy zaczęły jej spływać po policzkach.
-Tak ?Co się  stało? 
-Ale nie będzie tam Tom'a i ich rodziców? - Zapytała nastolatka.
-Nie...nie ma ich już. ..nie płacz. -Michael starał się jakoś pocieszyć córkę.
-Bo wiesz przed tamtym dniem co zasnęłam, słyszałam jak Tom i Andy rozmawiają...
-Kto to jest Andy?
-Taki typek, chodzi razem z nami do szkoły, jest razem z Elen w zespole.-Wytłumaczył Blanket.
-I słyszałam jak mówili że rozewalą nam życie i...że będziesz musiał powrócić.  
Elena poraz kolejny się rozpłakała.
-Ciii...nie płacz...nie martw się tym...i tak zamierzałem powrócić i tak. -Michael nie wiedział kompletnie co ma mówić.
-Chodźmy już do samochodu. 
Gdy byli już na zewnątrz, w jednym z samochodów dostrzegł paparazzi. Wysiadł z samochodu miał mikrofon.

-Oto Michael Jackson we własnej osobie. Żywy Jackson! Czyżby okłamał swoich fanów? 
Michael nic nie mówił tylko szedł z dziećmi dalej.
-Co robił przez ten czas? Nie odpowiesz królu pop'u? -Drwił z niego.-Może...
-Wiesz co? Powiem jedno zobaczymy się jeszcze... Czekajcie na mój powrót! -Michael zły wsiadł do samochodu.
-Nienawidze ich. Po prostu...Czego oni chcą?  Kasy.  Kasa ,kasa, kasa i zguby innych.
Droga do domu zleciała w ciszy. Jechali z pięć minut, dziwne że obyło się bez wypadku samochodowego.

-Elen jesteś głodna? Prince włącz TV. -Zarządził Michael.
-Nie dziękuję. . .
-Chodźcie obejrzymy wiadomości z ostatniej chwili. 

"Michael Jackson, król pop'u, ŻYJE. Okłamał fanów, cały świat. Co robił przez tak długi czas? Chcieliśmy się tego od niego dowiedzieć lecz stchórzył..." Poleciało nagranie z przed szpitala. Michael wyglądał.... żałośnie. Sam nawet do tego doszedł.  

Sięgnął po telefon. Musiał coś z tym zrobić.

-Oprah? 
-Tak, kto mów...- Skapnęła się że głos należy do samego króla pop'u. -O! Michael!  Jak dobrze cię znowu słyszeć. -Powiedziała zgodnie z prawdą bo polubiła tego ziemskiego Piotrusia Pana.
-Pomożesz mi? Nam- spojrzał na dzieciaki.
-Jasne, chodzi o ...-Nie mogła załapać o co mu chodzi.
-Oglądałaś wiedomości?
-Tak...a już wiem wywiad? 
- Tak. O wywiad kiedy będziesz mogła?  -Zapytał z nadzieją w głosie.
-Czekaj, sprawdzę....nawet jutro. Mam cały dzień wolny. W Neverland czy...
Michael musiał chwilę pomyśleć, Neverland wchodzi w grę ale jak z przenieniem wszystkich rzeczy. .. Potem się to zrobi.
-Dobra. Pasuje Neverland. 
-Do jutra.

Po zakończonej rozmowie Michael powiadomił wszystkich wyjechaniu do Neverland'u. Wszyscy się na to zgodzili.

Koniec części 1